Kiedy pokazywałam Wam na moim fanpage paczkę od Bell HYPOAllergenic wiele z Was prosiło o recenzję rozświetlającego korektora pod oczy w maksymalnie żółtej tonacji. Wychodząc na przeciw tym, lubiących się w różowych tonach pod oczami (w tym mnie), postanowiłam pokazać Wam również drugi produkt - o brzoskwiniowej tonacji.
Nigdy nie słyszałam, aby ktokolwiek namawiał mnie do czytania. Jasne - nauczycielki w szkołach opowiadały jak to jest ważne, a bibliotekarka w podstawówce robiła raporty, z których była później ocena. Czym więcej książek przeczytanych tym wyższa. Hasła "cała Polska czyta dzieciom" obijały mi się o uszy, a nawet czasami ktoś faktycznie nam takową przeczytał. Jednak zawsze chętnie to robiłam. Chowałam głowę za najpierw kilkunastostronowe bajki, aby potem przejść do większych, liczonych w setkach. I odkrywałam. Siebie, ale przede wszystkim swoją wyobraźnię.
Za firmę Pierre Rene jakieś pół roku temu nie dałabym złamanego grosza. Ich kosmetyki kojarzyły mi się z kiepską jakością i tanimi pojedynczymi cieniami, które kupowałam jak byłam nastolatką (a wspominam je całkiem nieźle). W tym przekonaniu utwierdziła mnie przyjaciółka, która sięgając po jakiś kosmetyk stwierdziła nigdy więcej.
Od kiedy noszę głownie hybrydy nie za bardzo zwracam uwagę na zwykłe lakiery, które są dla mnie zazwyczaj mocno słabe. Nigdy nie trzymały się tak jak powinny, a i brak możliwości nałożenia efektu np. syrenki czy holo, były dla mnie nie do przyjęcia. Dlatego kiedy zobaczyłam te lakiery nie wróżyłam im świetlanej przyszłości. Pomyślałam, że są mocno kiczowate i kto by chciał nosić je na paznokciach?
Zrozumiałam, że ten ktoś to ja, gdy tylko zobaczyłam jak wyglądają na płytce...
Chociaż i do Święta Myśliwych oraz Dnia Dziadka trochę zostało, a mój już miał urodziny - przy ostatnim zamówieniu z MyGiftDna postanowiłam zrobić mu przyjemność bez okazji. W końcu takie prezenty są najlepsze - niespodziewane, prosto z serca i z motywem przewodnim "myślę o Tobie".
Trzeba przyznać, że maj był piękny. Lśnił słońcem, dawał nam wiele powodów do uśmiechu i zauroczył mnie bardziej niż zwykle. Stał się jeszcze bardziej moim miesiącem. Jednak musimy pozwolić mu odejść, pozwolić na przyjście kolejnego, już letniego miesiąca. Czerwiec to czas, w którym już wszystko rozkwitło. Świat oblał się zielenią, a my coraz częściej narzekamy, że jest jakby zbyt gorąco. Całkowicie zapominamy o nie tak dawnych chłodach i rozkoszujemy się pierwszymi oznakami lata.
Taki czas zasługuje na odrobinę blasku, miłości, ale i refleksji.
Kiedyś budowaliśmy nie domy, a chałupiska. Wielkie budynki mieszkalne, w których miały pomieścić się przynajmniej dwie rodziny, a trzy? Trzy to było coś niesamowitego. Dlatego wielkie kloce kilkupiętrowe stoją, każde z pięter zagospodarowane tak, aby i młodzi mieli swój kąt, i Ci trochę starsi. A i dla seniorów rodu znajdzie się miejsce. Jednak czasy się zmieniły i w nowym budownictwie stawiamy na jedno rodzinność. Coraz więcej młodych nie ma ochoty zostawać z rodzicami, wybierając życie na własną rękę. Nie chcą, aby ktokolwiek zaburzał im spokój czterech ścian, nawet jeśli ma się to równać z życiem w kawalerce.
